Ochrona zdrowia psychicznego i dostęp do terapii – cele i wyzwania fundacji „Terapia to NIE WSTYD”

Z przedstawicielami fundacji rozmawia Hanna Ejsmont.

Słowem wstępu chcielibśmy spytać, jakie są główne cele i misja fundacji?

Celem Fundacji jest ochrona i promocja zdrowia psychicznego, profilaktyka i odczarowanie podejścia do psychoterapii, wspieranie i prowadzenie inicjatyw o charakterze edukacyjnym, zdrowotnym oraz charytatywnym, pomoc, w tym pomoc społeczna, dzieciom, młodzieży z problemami emocjonalnymi i psychicznymi oraz ich rodzinom, promowanie zatrudnienia i aktywizacja zawodowa wśród grup wykluczonych ze względu m.in., na stan zdrowia. Udzielanie bezpłatnego wsparcia psychologicznego osobom, które nie mogą skorzystać z odpłatnych form pomocy z powodu niestabilnej sytuacji finansowej.Jakie są największe wyzwania, z jakimi fundacja spotyka się w swojej pracy?
 Wyzwaniem jest dla nas sytuacja w której młody, niepełnoletni człowiek chce podjąć pracę nad sobą- pracę ze specjalistą, a nie ma zgody rodzica na przeprowadzenie konsultacji. Usankcjonowania prawne są w tym przypadku bezlitosne i często taka osoba jest pozbawiona możliwości zadbania o swoje zdrowie psychiczne, może to zrobić po ukończeniu 18 r.ż. Są to sytuacje trudne, gdy widzimy chęć i otwartość młodego człowieka, które rozbijają się o negatywne podejście rodziców do tego tematu. Kolejną barierą są oczywiście finanse, ponieważ dopiero będziemy organizować zbiórkę na większą skalę i jesteśmy na etapie budowanie relacji z potencjalnymi darczyńcami. Ilość osób potrzebująca pomocy i nieposiadająca możliwości finansowania tego wsparcia, jest ogromna. Dlatego mamy świadomość, ogromu pracy w zakresie pozyskiwania funduszy, aby moc udzielać bezpłatnego wsparcia potrzebującym.

Czy zauważyli Państwo wzrost świadomości ludzi na temat wagi zdrowia psychicznego? Czy społeczeństwo chętniej korzysta ze wsparcia specjalistów?

To temat bardzo złożony, społeczeństwo jest mocno podzielone, ogólne wrażenie mamy takie, że świadomość na szczęście wzrasta, dużo więcej mówi się o zdrowiu psychicznym, powoli przestaje być tematem tabu, jednak nie zawsze, są ludzie, u których wciąż panuje przekonanie „porozmawiać mogę w domu, nie muszę iść ze swoimi problemami do obcych”. Wciąż istnieje przekonanie, iż mówienie o swoich emocjach to oznaka słabości, to samo tyczy się samej decyzji o pójściu na spotkanie ze specjalistą. Dbanie o zdrowie fizyczne mamy dużo bardziej „zaszczepione” przez rodziców oraz otoczenie. Każdy z nas posiada swój sztab wsparcia zdrowia fizycznego: internistę, ginekologa, stomatologa i innych specjalistów – w zależności od potrzeb. Niestety nadal rzadko w tym gronie jest psychoterapeuta. Na szczęście temat zdrowia psychicznego coraz częściej jest podejmowany i wielu ludzi decyduje się podjąć psychoterapie, w sytuacjach kryzysowych, ale także jako ścieżkę rozwoju osobistego. Praca nad sobą otwiera wiele zamkniętych dotąd drzwi w naszym umyśle, staje się furtką do zmiany podejścia, postrzegania otaczającego świata. Dla dzieci i młodzieży możliwość rozmów ze specjalistą i przepracowanie pewnych tematów, aby wejść w dorosłość z poczuciem stabilności emocjonalnej, uporania się z lękiem oraz innymi problemami, to fundament, który później pozwala prowadzić jakościowe i szczęśliwe życie.

Projekt „Terapiobus”

Jak powstał pomysł na stworzenie Terapiobusów i jakie były motywacje za tym projektem?

 Pierwszego w Polsce Terapiobusa stworzyła Prezes Fundacji Anna Węgrzyn. Motywacją było wyjście naprzeciw ludziom, pokazanie światu, że każdy z nas potrzebuje rozmowy, zaopiekowania się swoimi emocjami, podzielenia się swoimi obawami, tym co nam doskwiera na co dzień. Podczas akcji Terapiobusa często spotkamy się z sytuacjami, iż człowiek pod wpływem impulsu, czasem chętnie czasem bardziej nieśmiało wchodzi do Terapiobusa. Niekiedy jest to bodźcem do rozpoczęcia procesu terapeutycznego, pochylenia się nad tematem swojego zdrowia psychicznego. Jeśli choć kilka osób skorzysta z pomocy bądź podejmie decyzje o tym, aby zadbać o swoje zdrowie psychiczne to już ogromny sukces. Chcemy docierać do ludzi i zwracać uwagę na istotność konfrontowania się z samym sobą, z tym co w środku, chcących nauczyć się radzić sobie ze swoimi emocjami, sposobów w jaki mogą m.in. pomóc sobie redukować napięcie. Docelowo naszym celem jest, aby po Polsce jeździły Terapiobusy które będą docierać do miejsc, w których do tej pory nie było dostępu do pomocy psychologa. Wierzymy, że połączenie siły sprawi, że kupimy wiele takich Terapiobusów, które dotrą w różne zakątki Polski.

Jakie są role i zadania osób pracujących w Terpiobusach? Jakie formy wsparcia oferują?

Podczas wrześniowej akcji Kampanii Społecznej TERAPIA TO NIE WSTYD na Światowy Dzień Zapobiegania Samobójstwom promujemy zdrowie psychiczne oraz udzielamy bezpłatnego wsparcia psychologicznego wraz z zespołem specjalistów, którzy w tym dniu rozmawiają z przechodniami, z osobami zainteresowanymi zaopiekowaniem się swoim zdrowiem psychicznym na ulicach całej Polski. Spotkania w Terapiobusie mają charakter konsultacji oraz psychoedukacji. Wnętrze Terapiobusa przypomina gabinet psychologiczny, gdzie w komfortowych warunkach można porozmawiać ze specjalistą o tym co nam doskwiera. Specjalista może również zaproponować drogę rozwiązania problemu oraz wskazać miejsce, gdzie taką pomoc można otrzymać. Im więcej środków pozyskamy tym więcej takich bezpłatnych konsultacji możemy przeprowadzić w ramach fundacji.

Projekt „Pomoc nie jedno ma imię”

Jakie są najważniejsze aspekty, na które należy zwrócić uwagę, gdy pomagamy innym w sytuacjach kryzysowych?

Przede wszystkim najważniejsze jest to aby pamiętać i traktować każdą sytuację indywidualnie. Zadbać o dobrostan osoby w sytuacji kryzysowej tu i teraz.

Dlaczego jest istotne, aby gotowość do dawania pomocy i gotowość do przyjęcia pomocy spotkały się ze sobą?

W kontekście projektu „Pomoc nie jedno ma imię”, którego celem jest dostarczenie bezpłatnej, profesjonalnej, zdalnej pomocy psychologicznej wolontariuszom, którzy świadczą bezpłatną pomoc na rzecz wsparcia dla Ukrainy – często dając komuś innemu, zapominamy o sobie. To bardzo ważne, aby zachować zdrowy balans pomiędzy dawaniem i braniem dlatego tak bardzo istotna jest zarówno gotowość do dawania i otrzymywania pomocy.

Jakie są długoterminowe potrzeby osób niosących pomoc oraz osób, które otrzymują pomoc w sytuacji kryzysowej?

Potrzeba rozmowy, podzielenia się odczuciami, nazwania uczuć, które w trakcie udzielania pomocy pojawiały się. Zadbanie o swoje emocje, swój dobrostan, równowagę psychiczną.

Jak fundacja wspiera/wspierała osoby, które świadczą pomoc innym?

Po wypełnieniu odpowiedniego formularza na naszej stronie oraz poświadczenia, iż jest się wolontariuszem odbywały się konsultacje psychologiczne w trybie online lub telefonicznie.

Jakie są plany rozwoju i przyszłe cele fundacji?

Celem fundacji jest zmniejszenie statystyk w zakresie samobójstw. Chcemy to zrobić za pomocą psychoedukacji, zwiększonej ilości konsultacji, poradnictwa oraz interwencji kryzysowej, chcemy wejść do szkół z programami świadomego rodzicielstwa oraz psychoedukacji dla młodzieży. Ważnym krokiem będą również Terapiobusy, dzięki którym będzie można dowozić wsparcie psychologiczne do miejsc na dzień dzisiejszy niedostępnych. Kluczowe w naszych działaniach są finanse, dlatego rozpoczniemy w tym roku, organizacje zbiórek pieniędzy, które będą przeznaczane na wskazane powyżej i cele statutowe fundacji. Rozwój naszej fundacji bezpośrednio będzie wpływał na jakość życia wielu osób, dlatego z każdym rokiem chcemy zwiększać ilość miast, w których będą przeprowadzane akcje Terapiobus oraz angażować osoby z życia publicznego. Wierzymy, że nasze działania doprowadza również do budowania placówek pomocowych.