Ideą gospodarstw społecznych jest tworzenie przestrzeni, gdzie osoby potrzebujące – przede wszystkim osoby starsze, niedołężne czy niepełnosprawne – będą mogły korzystać z dóbr gospodarstwa wiejskiego. Chodzi tu przede wszystkim o zaspokojenie jednej z najbardziej podstawowych potrzeb ludzkich, czyli potrzeby społecznej, do zaspokojenia potrzeby bliskości i minimalizowania poczucia samotności. Osoby będące beneficjentami gospodarstw opiekuńczych codziennie mają okazję na interakcje społeczne z innymi beneficjentami oraz z osobami zatrudnionymi w tychże podmiotach.
Drugim równie istotnym filarem, na jakim zbudowana została idea gospodarstw opiekuńczych jest utrzymywanie wyżej opisanych osób w jak najdłuższej sprawności fizycznej. Bowiem założenie gospodarstw opiekuńczych jest angażowanie ich beneficjentów do czynnej pracy na roli. Oczywiście nie są to, ani nigdy ni miały być zajęcia obciążające fizycznie, a raczej drobne obowiązki które nie dość, że pozwalają na utrzymanie ogólnej sprawności to jeszcze przyczyniają się dla dobra całej społeczności gospodarstwa.
Rozdysponowanie drobnych i większych obowiązków wśród beneficjentów gospodarstwa sprawi, iż oprócz utrzymania ich w sprawności fizycznej poczują oni sprawczość, a to pozwoli również na utrzymanie dobrostanu psychicznego. Sprawność sama w sobie to sprawa drugorzędna. Każdy, kto dostanie drugą szansę na poprawę swego losu chce również mieć możliwość, aby w jakikolwiek sposób odwdzięczyć się za otrzymane dobro. I właśnie gospodarstwa opiekuńcze na to pozwalają.
Warto również dodać, iż beneficjentami tego rodzaju podmiotów będą przede wszystkim (o ile nie tylko) osoby, które przez większość swojego życia zamieszkiwały tereny wiejskie. A zatem bardzo prawdopodobne, że dużą część swojego życia poświęcały właśnie pracy na roli, ale ze względów zdrowotnych nie były w stanie utrzymać własnych gospodarstw. Praca w gospodarstwie opiekuńczym może zwrócić im chociaż namiastkę ówczesnego życia a i dać szansę na dalszy rozwój i poznawanie nowych osób.
Loading ...
