W poprzednim artykule opisałem instytucje samorozwiązania stowarzyszenia przez członków organizacji. Niestety, ale czasem zdarza się, że w proces rozwiązywania stowarzyszenia włącza się podmiot zewnętrzny – Sąd. Dzisiaj chciałbym opisać instytucje rozwiązania stowarzyszenia przez sąd.
Do rozwiązania stowarzyszenia przez sąd może dojść w dwóch sytuacjach. W pierwszej sąd podejmuje się rozwiązania stowarzyszenia na wniosek zgłoszony przez organ nadzoru względem organizacji. Takim organem jest starosta powiatu na terenie, którego organizacja jest zarejestrowana (znajduje się wskazana w KRS siedziba). To starosta powiatowy ma prawo by sprawdzać, czy stowarzyszenie działa zgodnie z prawem, ale i obowiązek, by to zgłosić, gdy stowarzyszenie prawo łamie. Organem nadzorczym jest także Ministerstwo w obrębie właściwości, którego organizacja prowadzi swoją działalność. O rozwiązanie stowarzyszenia może także wnioskować Prokuratura jako organ dbający o przestrzeganie prawa wszędzie i przez wszystkich.
Rozwiązanie na wniosek
W razie stwierdzenia, że działalność podjęta przez organizacje może charakteryzować się elementami niezgodnymi z prawem lub naruszające postanowienia statutu stowarzyszenia, to organ nadzorczy może wnioskować o usunięcie niezgodności w określonym terminie, udzielić ostrzeżenia zarządowi stowarzyszenia, a także wystąpić do sądu o zastosowanie środków przewidzianych w art. 29 ustawy Prawo o stowarzyszeniach. Są nimi: udzielenie napomnienia władzom stowarzyszenia, uchylenie uchwały, która byłaby niezgodna z prawem powszechnie obowiązującym lub wewnętrznym statutem, ale także rozwiązanie stowarzyszenie.
Aby do tego doszło sąd musi stwierdzić, że działalność podjęta przez organizacje charakteryzuje się rażącym i uporczywym łamaniem prawa powszechnie obowiązującego albo prawa wynikającego z wewnętrznego statutu organizacji. Sąd może uznać, że organizacja nie ma warunków do przywrócenia działalności zgodnej z prawem lub statutem. Sąd rozpoznając wniosek o rozwiązanie stowarzyszenia może na wniosek lub z własnej inicjatywy, wydać zarządzenie tymczasowe o zawieszeniu w czynnościach zarządu stowarzyszenia, wyznaczając przedstawiciela do prowadzenie bieżących spraw stowarzyszenia. Sąd prowadzący postępowanie nie jest związany sankcją proponowaną przez starostę lub prokuratora i może zastosować środek, który uzna za właściwy.
Rozwiązanie z własnej inicjatywy
Druga sytuacja ma miejsce, gdy sąd rozwiązuje stowarzyszenie z własnej inicjatywy. Do takiej sytuacji może dojść wtedy, gdy organizacja nie wypełni obowiązków nałożonych na nią bezpośrednio przez sąd. Tutaj może chodzić o złożenie obowiązkowych dokumentów dotyczących zmiany statutu, zmian personalnych w zarządzie stowarzyszenia, czy zmianie siedziby. Jeżeli stowarzyszenie prowadzi działalność gospodarczą, to sąd może pociągnąć organizacje do odpowiedzialności za niezłożenie sprawozdań finansowych za ostatnie dwa lata.
Jeżeli sąd dowie się, że organizacja nie złożyła obowiązkowych dokumentów w związku ze swoją działalnością społeczną lub gospodarczą, to w pierwszej kolejności powinien wezwać do dopełnienia niniejszych obowiązków w terminie siedmiu dni. Jeżeli organizacja nie wywiążę się ze swoich obowiązków, to sąd może nałożyć na organizacje grzywnę. Jeżeli stowarzyszenie pomimo ponownego wezwania do uzupełnienia dokumentów nie dopełni swoich obowiązków, to sąd z pominięciem postępowania likwidacyjnego, rozpoczyna od razu postępowanie dotyczące rozwiązania organizacji.
Źródła:
USTAWA z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach Dz. U. 1989 Nr 20 poz. 104
Fot. Pixabay
Loading ...
