Jedną z głównych wad arbitrażu jest możliwość rozpoznawania sprawy i wydania wyroku jedynie w granicach umowy o arbitraż, a więc zapisu na sąd polubowny. Oznacza to, że brak wyraźnego objęcia zapisem na sąd polubowny części danego sporu jest wyłączony z kognicji arbitrażu i nie może być przedmiotem sporu. W dużej części ogranicza to strony, które nie przewidziały sporu, a które w takiej sytuacji są zdane na postępowanie przed sądami państwowymi, które nie zagwarantują im m.in. poufności czy profesjonalizmu jakimi się charakteryzuje sąd arbitrażowy1.
Do innych wad należy z pewnością fakt, iż arbitraż wciąż nie jest powszechny i wykorzystywany przez szerokie grono odbiorców. Szczególnie w Polsce mimo korzystnych przepisów kodeksu postępowania cywilnego wzorowanych na Modelu UNCI-TRAL, przedsiębiorcy rzadko decydują się na tę drogę postępowania. Mała liczba funkcjonujących sądów arbitrażowych w skali kraju, z czym wiąże się wąskie grono doświadczonych arbitrów również nie sprzyja rozwojowi arbitrażu. Ponadto arbitrzy mają mniejszy zakres uprawnień niż sędziowie sądów powszechnych, np. nie mogą stosować środków przymusu oraz środków zapobiegawczych do stron sporu czy świadków2.
Mimo powszechnego przekonania o tym, że arbitraż jest mniej kosztownym sposobem rozstrzygania sporu od sądu państwowego, w literaturze zwraca się uwagę, że arbitraż wcale nie musi stanowić tańszego sposobu rozstrzygania sporów niż sądownictwo powszechne, a czasami może być nawet droższym23.
źródła:
Szumański, System prawa handlowego. Tom 8, 2015, s. 41-42
Ibidem, s. 41-42.
Ibidem, s. 42.
Tekst opublikowany we współpracy z Ośrodkiem Analiz Cegielskiego.
Loading ...
